Ἀ­γα­πη­τά μου παι­διά, μέ­λη τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῶν Ρε­θυ­μνί­ων,

   Βρι­σκό­μα­στε, γιά μί­α ἀ­κό­μη φο­ρά στή ζω­ή μας, ἀλ­λά καί στή ζω­ή τοῦ κό­σμου καί τήν ἱ­στο­ρί­α του, στήν ἀρ­χή ἑ­νός νέ­ου ἔ­τους πού μᾶς χα­ρί­ζει ἡ Χά­ρη τοῦ Θε­οῦ, γιά νά ἐρ­γα­σθοῦ­με καί νά ἐ­ξα­γι­ά­σο­με τόν χρό­νο του, κι­νού­με­νοι πάν­το­τε μέ­σα στήν ἐ­σχα­το­λο­γι­κή προ­ο­πτι­κή τῆς Δη­μι­ουρ­γί­ας.

   Κά­θε τέ­τοι­α εὐ­λο­γη­μέ­νη χρο­νι­κή στιγ­μή γί­νε­ται ἀ­φορ­μή προ­σω­πι­κῆς ἀλ­λά καί συλ­λο­γι­κῆς ἀ­να­σκό­πη­σης ὅ­σων ἔ­γι­ναν κα­τά τό πα­ρελ­θόν, θε­ά­ρε­στων καί ψυ­χω­φε­λῶν ἀλ­λά καί δυ­σά­ρε­στων καί ἀ­να­σταλ­τι­κῶν γιά τήν πνευ­μα­τι­κή μας πρό­ο­δο, μέ σκο­πό τήν ἐ­παύ­ξη­ση τῶν πρώ­των καί τήν μεί­ω­ση, ἕ­ως καί τήν πλή­ρη ἀ­πά­λει­ψη, τῶν δεύ­τε­ρων. Αὐ­τό εὐ­χό­μα­στε νά γί­νει ἱ­ε­ρή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα γιά ὅ­λους, ὅ­σοι βα­δί­ζο­με στα ἴ­χνη Ἐ­κεί­νου πού μᾶς ἔ­κα­νε συμ­μέ­το­χους τῆς δό­ξας Του. Καί αὐ­τό Τόν πα­ρα­κα­λοῦ­με δια­ρκῶς, «ἐ­ξα­γο­ρα­ζό­με­νοι τὸν και­ρόν» (Ἐ­φεσ. ε΄ 16) μέ­σα στό Σῶ­μα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, μέ τίς πτώ­σεις καί τίς ἀ­να­στά­σεις μας, μέ τήν ἁ­μαρ­τω­λό­τη­τα καί τήν εἰ­λι­κρι­νῆ με­τά­νοι­ά μας, μέ τίς ἀ­δυ­να­μί­ες, τά ἀ­το­πή­μα­τα, τά λά­θη καί τά πά­θη μας, ἀλ­λά καί μέ τήν οὐ­σι­α­στι­κή ἐ­πι­στρο­φή μας στήν δια­ρκῶς ἀ­νοι­κτή ἀγ­κα­λιά Ἐ­κεί­νου πού μᾶς προ­έ­τρε­ψε «Δεῦ­τε πρός με πάν­τες οἱ κο­πι­ῶν­τες καὶ πε­φορ­τι­σμέ­νοι», δι­α­βε­βαι­ώ­νον­τάς μας «κἀ­γὼ ἀ­να­πα­ύ­σω ὑ­μᾶς» (Ματθ. ι­ε΄ 28).

   Ἐν­θυ­μοῦ­μαι καί σᾶς κα­τα­θέ­τω αὐ­τό πού εἶ­πε ὁ Πα­τέ­ρας καί Πα­τριά­ρχης μας μιά Πρω­το­χρο­νιά στήν ἕ­δρα τῆς Μη­τέ­ρας μας Ἐκ­κλη­σί­ας: «Εἶ­ναι ἡ ἀρ­χὴ τοῦ ἔ­τους δι᾿ ἡ­μᾶς τοὺς χρι­στια­νοὺς μί­α ἀ­φορ­μὴ καὶ μί­α θεί­α δω­ρε­ὰ διὰ νά ἐ­πα­να­προσ­δι­ο­ρί­σω­μεν τὴν σχέ­σιν μας μὲ τὸν χρό­νον καὶ μὲ τὸν ἄν­θρω­πον καὶ νὰ ἀ­πε­λευ­θε­ρω­θῶ­μεν ἀ­πὸ τὰ δε­σμὰ του∙ νὰ συ­νει­δη­το­ποι­ή­σω­μεν τὶ ἐ­πρά­ξα­μεν, τὰς δι­και­ο­σύ­νας καὶ τὰς ἀ­δι­κί­ας μας ἐ­πὶ τῆς γῆς».

   Αὐ­τόν τόν ἐ­πα­να­προσ­δι­ο­ρι­σμό, λοι­πόν, εὔ­χο­μαι πα­τρι­κά σέ ὅ­λους νά κά­νο­με πρά­ξη, γιά νά εἰ­ρη­νεύ­σο­με μέ τόν ἑ­αυ­τό μας καί γιά νά εἰ­ρη­νεύ­σει ὁ κό­σμος τε­λι­κά. Γιά νά μά­θο­με νά ἀ­γα­ποῦ­με ἀ­λη­θι­νά καί γιά νά ξα­να­βρεῖ ἡ ἀν­θρω­πό­τη­τα τήν ἀν­θρω­πιά της, ἀ­φοῦ δια­ρκῶς εἰ­κό­νες δι­α­φο­ρε­τι­κές, πού ἔρ­χον­ται ἀ­πό τούς ἐγ­γύς καί τούς μα­κράν, ἀ­κο­ές πο­λέ­μων, εἰ­κό­νες προ­σφύ­γων καί με­τα­να­στῶν, ἐκ­πα­τρι­σμέ­νων καί ἀ­νέ­στι­ων, θυ­μά­των ἐκ­με­ταλ­λεύ­σε­ως ψευ­δα­δέλ­φων, φα­νε­ρώ­νουν τό ἀ­κρι­βῶς ἀν­τί­θε­το. Καί ζη­τοῦν τήν ἐ­γρή­γορ­ση καί τήν ἀν­τί­στα­σή μας. Γιά νά μή χα­θεῖ ἡ πί­στη καί νά μή σβή­σει ἡ ἐλ­πί­δα.

   Με­τά ἀ­πό αὐ­τήν τήν ἀλ­λι­ώ­τι­κη εὐ­χή, πού ἔρ­χε­ται νά δι­α­φο­ρο­ποι­η­θεῖ ἐ­λα­φρά ἀ­πό ὅ­σα στε­ρε­ό­τυ­πα τό εὐ­χε­τι­κό ἄγ­χος τῶν ἡ­με­ρῶν τῆς ἀ­παρ­χῆς κά­θε νέ­ου ἔ­τους μᾶς ὠ­θεῖ νά εὐ­χό­μα­στε συ­νή­θως, ἐ­πι­θυ­μοῦ­με, προ­λο­γί­ζον­τας τό Ἡ­με­ρο­λό­γιο τῆς Μη­τρο­πό­λε­ώς μας πού κρα­τᾶ­τε στά χέ­ρια σας, νά σᾶς γνω­ρί­σο­με γιά τήν ἀ­φι­έ­ρω­σή του τά ἑ­ξῆς.

   Ὅ­πως πράτ­το­με τά τε­λευ­ταῖ­α ἔ­τη, ἔ­τσι καί ἐ­φέ­τος, ὄ­γδο­ο ἔ­τος τῆς τα­πει­νῆς μας δι­α­κο­νί­ας στήν Το­πι­κή μας Ἐκ­κλη­σί­α, ἀ­φι­ε­ρώ­νο­με τό Ἡ­με­ρο­λό­γιό μας σέ ἕ­ναν Ὅ­σιο πού γεν­νή­θη­κε στόν εὐ­λο­γη­μέ­νο τό­πο μας τό δεύ­τε­ρο μι­σό τοῦ 16ου αἰ­ώ­να, προ­ερ­χό­ταν «ἐκ Ῥυ­θύ­μνης», καί ἀ­πο­τε­λεῖ πρε­σβευ­τή μας πλέ­ον στόν οὐ­ρα­νό, με­τά τήν τε­λεί­ω­ση τῆς ὁ­σια­κῆς του ζω­ῆς στό Θε­ο­βά­δι­στο Ὄ­ρος Σι­νᾶ τό ἔ­τος 1632. Ἄς ἔ­χο­με ὅ­λοι μας τίς πρε­σβεῖ­ες καί τίς εὐ­χές τοῦ Ὁ­σί­ου Ἰ­γνα­τί­ου τοῦ Σι­να­ΐ­του, τοῦ ἐκ Ρε­θύ­μνης, συν­τρο­φιά μας στόν ἀ­γώ­να πού κά­νο­με κα­θη­με­ρι­νά γιά νά γί­νε­ται τό Θέ­λη­μα τοῦ Θε­οῦ στή ζω­ή μας καί γιά νά ζοῦ­με μέ γνώ­μο­να τό «πῶς ἀ­ρέ­σει τῷ Κυ­ρί­ῳ» (Κορ. Α΄ ζ΄ 32), καί μό­νον.

   Τά σχε­τι­κά μέ τόν Ὅ­σιο ὀ­φεί­λον­ται καί πά­λι στόν Ἐλ­λο­γι­μώ­τα­το κ. Ἐμ­μα­νου­ήλ Δουν­δου­λά­κη, Κα­θη­γη­τή τῆς Πα­τρι­αρ­χι­κῆς Ἀ­νω­τά­της Ἐκ­κλη­σι­α­στι­κῆς Ἀ­κα­δη­μί­ας Κρή­της καί πο­λύ­τι­μο στέ­λε­χος τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, τόν ὁ­ποῖ­ο ἀ­πό καρ­διᾶς εὐ­χα­ρι­στοῦ­με γιά τό σπου­δαῖ­ο ἁ­γι­ο­λο­γι­κό του κεί­με­νο, προ­πάν­των ὅ­μως γιά τήν προ­θυ­μί­α τῆς ψυ­χῆς του νά συ­νει­σφέ­ρει στήν προ­σπά­θεια τῆς Μη­τρο­πό­λε­ώς μας νά γνω­ρί­σει στό πλή­ρω­μά της τούς Ἁ­γί­ους της.

   Σᾶς εὔ­χο­μαι χρό­νια πολ­λά καί τρι­σευ­λο­γη­μέ­να, γε­μά­τα θεῖ­α δω­ρή­μα­τα, γε­μά­τα ἀ­γά­πη, πί­στη καί ἐλ­πί­δα στόν ἄρ­χον­τα τοῦ χρό­νου καί τῆς ζω­ῆς μας, τόν Κύ­ριό μας Ἰ­η­σοῦ Χρι­στό, πού δι­α­σχί­ζει τήν Ἱ­στο­ρί­α, καί στόν Ὁ­ποῖ­ο ἀ­νή­κει ἡ δό­ξα, ἡ τι­μή, ἡ προ­σκύ­νη­ση καί ἡ εὐ­χα­ρι­στί­α μας γιά ὅ­λες τίς φα­νε­ρές καί ἀ­φα­νεῖς πρός ἐ­μᾶς εὐ­ερ­γε­σί­ες Του δι­α­χρο­νι­κά.

   Σᾶς ἀ­σπά­ζο­μαι μέ βα­θειά τι­μή, χα­ρά, συγ­κί­νη­ση καί πολ­λή πα­τρι­κή ἀ­γά­πη.

Ὁ Ἐ­πί­σκο­πος καί Πα­τέ­ρας σας

† Ὁ Ρε­θύ­μνης καί Αὐ­λο­πο­τά­μου Εὐ­γέ­νιος

Ση­μεί­ω­ση: Μπο­ρεῖ­τε νά δεῖ­τε τό Ἡ­με­ρο­λό­γιο στόν σύν­δε­σμο: ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2018.